Wciągnięta brodawka sutkowa

Do najczęstszych powodów zapadniętej brodawki sutkowej zaliczamy:
– automatyczne urazy piersi,
– stany zapalne piersi,
– wady genetyczne,
– chorobę nowotworową,
– skrócenie przewodów mlekowych,
– opadnięcie piersi.

Schorzenia zapadnięcia brodawki sutkowej nie należy bagatelizować, ponieważ objaw ten może wskazywać na rozwój choroby nowotworowej. W chirurgii plastycznej wymieniamy trzy etapy zapadnięcia brodawki sutkowej:

pierwszy etap – brodawka jest ukryta w niewielkim stopniu, a jej uwypuklenie jest możliwe za pomocą nacisku na przyległe tkanki skóry. Na tym etapie drożność przewodów mlekowych jest prawidłowa, co umożliwia kobietom karmienie piersią podczas ciąży,

drugi etap — podobnie jak w pierwszym etapie, istnieje możliwość karmienia piersią. Uwypuklenie brodawki sutkowej następuje poprzez ucisk tkanek skóry,

trzeci etap — brodawka ukryta jest całkowicie, a jej uwypuklenie jest możliwe tylko poprzez wykonanie zabiegu. Na tym etapie nie ma możliwości karmienia piersią, ponieważ przewody mlekowe są w zupełności niedrożne.

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i trwa godzinę. Dobry chirurg plastyczny wybiera jak najlepszą metodę korekcji zapadnięcia brodawki sutkowej, kierując się przede wszystkim indywidualnymi potrzebami pacjenta. Metody i technika rekonstrukcji są dobierane również w zależności od stopnia zaawansowania zapadnięcia brodawki sutkowej. Jedną z pierwszych metod leczenia jest wykorzystanie specjalistycznej pompy ciśnieniowej lub stabilizatorów. W kolejnych etapach najlepszą metodą uwypuklenia brodawki jest wykonanie zabiegu chirurgicznego.

Do efektów rekonstrukcji zapadniętej brodawki sutkowej zaliczamy:
– odzyskanie naturalnego kształtu piersi,
– uwypuklenie brodawki sutkowej.

Pacjenci mogą wrócić do domu już po zabiegu, ponieważ wykonywany jest w procedurze ambulatoryjnej. Przez okres dwóch tygodni po zabiegu należy chodzić w opatrunku szynującym, który odpowiada za równowagę brodawki sutkowej. Po wykonanym zabiegu należy zachować szczególną ostrożność. Nie należy dodatkowo uciskać miejsca gojenia się ran poprzez noszenie nieodpowiedniego stanika lub przez spanie na brzuchu. Pacjenci muszą również pamiętać o dwóch wizytach kontrolnych (jedna po tygodniu, następna po miesiącu od wykonania zabiegu).