Procedury rozrodu wspomaganego – inseminacja
Inseminacja jest jedną z metod wspomaganego rozrodu. Zabieg polega na podaniu nasienia partnera lub dawcy bezpośrednio do jamy macicy. Aby zabieg miał szanse powodzenia pacjentka powinna być w trakcie owulacji (spontanicznej lub stymulowanej).
M
Inseminacja AIH i AID – czym różni się inseminacja nasieniem partnera od dawcy? | Medistica Kraków
Inseminacja AIH (ang.: artificial insemination by husband) oznacza podanie nasienia partnera w trakcie inseminacji.
Przyczyny „męskie”, które mogą być wskazaniem do AIH to nieznacznie odbiegające od normy parametry nasienia (zwłaszcza liczba prawidłowo ruchomych plemników) czy zaburzenia ejakulacji takie jak np. wytrysk wsteczny. Najczęstsze przyczyny „kobiece” to przeciwciała przeciwplemnikowe obecne w śluzie szyjki macicy oraz endometrioza I/II stopnia. Oprócz tego inseminację stosuje się w przypadkach, gdy nie udało się ustalić przyczyny niepłodności, czyli tzw. niepłodności idiopatycznej.
W szczególnych wypadkach zaleca się AID (ang.: artificial insemination by donor) – inseminację nasieniem anonimowego dawcy. Są to przede wszystkim przypadki, gdy nasienie partnera zawiera zbyt małą ilość prawidłowych plemników lub gdy partner jest nosicielem wad genetycznych uniemożliwiających urodzenie zdrowego dziecka.
Zgodnie z prawem dawca pozostaje anonimowy, a nasienie można pozyskać jedynie z akredytowanych banków spermy. Dawcę dobiera się tak, aby grupą krwi i wyglądem odpowiadał cechom partnerów. Jest on też szczegółowo badany pod kątem chorób zakaźnych, takich jak HIV, HBV, HCV, chlamydia i kiła. Ponadto przeprowadza się z nim szczegółowy wywiad na temat chorób genetycznych w rodzinie, bada kariotyp i sprawdza się nosicielstwo genu mukowiscydozy (najczęstsza choroba genetyczna w naszym regionie). Wszystko po to, aby zmaksymalizować szanse na urodzenie zdrowego dziecka.
Inseminacja – skuteczność w leczeniu niepłodności | Medistica Kraków
Zależnie od badań, wieku kobiety i przyczyny niepłodności zaleca się nie więcej niż 3-6 cyklów inseminacji. W badaniach wskazuje się skuteczność rzędu 10-25% w trzech pierwszych cyklach po stymulacji oraz, że kolejne próby mają znacznie mniejszą skuteczność.
Przygotowanie do inseminacji – jak przebiega stymulacja i monitoring owulacji?
Przed inseminacją należy wykonać szereg badań u pacjentki. Zalicza się do nich: cytologię, badania w kierunku chorób zakaźnych mogących zaburzać płodność lub wpływać na płód (HIV, HBC, HCV, kiła, toksoplazmoza, chlamydia, różyczka) oraz posiew z pochwy. Należy tez wykonać Sono-HSG celem potwierdzenia drożności jajowodów.
U par, gdzie ma się pewność, że przyczyna niepłodności leży jedynie po stronie mężczyzny, można odstąpić od stymulacji owulacji. W takim wypadku zaleca się obserwację cyklu, wykonanie testu owulacyjnego (jest to domowy test z moczu) oraz kontrolę USG, gdzie będzie można uwidocznić dojrzewający pęcherzyk Graafa, który w trakcie owulacji uwolni komórkę jajową.
O wiele częściej jednak, chcąc zwiększyć skuteczność inseminacji, stosuje się stymulację hormonalną owulacji. W ten sposób można uzyskać 2-3 pęcherzyki Graafa (czyli przedowulacyjne). Większa ilość pęcherzyków znacznie zwiększa się ryzyko ciąży mnogiej i w przypadku stwierdzenia 4 lub więcej w USG często odstępuje się od inseminacji.
W praktyce wygląda to tak, że po zakończeniu miesiączki pacjentka rozpoczyna przyjmowanie hormonów w postaci zastrzyków podskórnych w brzuch, 1 lub 2 razy dziennie. Rodzaj podawanych hormonów zależy od wieku pacjentki i przyczyny niepłodności, o ile jest znana.
W 9-10 dniu cyklu wykonuje się USG celem oceny dojrzewania pęcherzyków, badanie powtarza się co 2 dni.
Inseminacja – jak wygląda zabieg? | Medistica Kraków
Nasienie pobiera się około godzinę przed zabiegiem. Wcześniej zaleca się, aby partner (lub dawca) przez 2-7 dni zachował abstynencję seksualną. Nasienie następnie oddaje się do laboratorium, gdzie ulega ono odwirowaniu. Z tak przygotowanego materiału uzyskuje się materiał bogaty w najbardziej ruchliwe plemniki, który podaje się pacjentce.
Insemiacja trwa kilkanaście minut, odbywa się na fotelu ginekologicznym, nie wymaga znieczulenia, zaleca się, aby pacjentka miała wypełniony pęcherz moczowy. Do szyjki macicy pacjentki wprowadza się cienki cewnik, przez który strzykawką podaje się przygotowane w laboratorium nasienie partnera lub dawcy. Po zabiegu pacjentka może wrócić do domu i codziennych aktywności. Do czasu spodziewanej miesiączki zaleca się powstrzymanie od wysiłków fizycznych, sauny i ciepłych kąpieli. Nie ma przeciwwskazań do współżycia.
Zabieg rzadko bywa bolesny (dolegliwości bólowe dotyczą przede wszystkim pacjentek z zespołami bólowymi miednicy małej), przypomina cytologię. Może się po nim pojawić śladowe krwawienie z szyjki macicy. 14 dni od zabiegu zaleca się wykonanie testu B-HCG z krwi.
