Niepłodność idiopatyczna

• nieprawidłowości genetyczne komórek rozrodczych i zarodków,
• nieprawidłowości funkcjonalne komórek rozrodczych i zarodków,
• zaburzenia genetyczne u partnerów,
• problemy z zapłodnieniem na poziomie komórkowym,
• zaburzenia czynnościowe jajowodów,
• zaburzenia transportu komórek rozrodczych i zarodków,
• nieprawidłowości immunologiczne,
• zaburzenia implantacji.

Pary borykające się z niepłodnością idiopatyczną mogą doświadczać problemów z jakością komórki jajowej lub nasienia, funkcjonowaniem jajowodów, które są trudne do zdiagnozowania i/lub leczenia. Leki stymulujące owulację oraz inseminacja są stosowane u tych par z pewnym sukcesem. Jeśli nie dojdzie do zapłodnienia podczas trzech do sześciu cykli tego leczenia, wtedy rekomendowane są procedury IVF.

W przypadku niepłodności idiopatycznej skuteczne okazuje się zapłodnienie pozaustrojowe (in vitro, IVF). Wskaźniki udanych zapłodnień IVF są pozytywne dla par, u których nie udało się postawić jednoznacznej diagnozy przed rozpoczęciem leczenia. Bywa, że informacje zdobyte w trakcie cyklu IVF, stają się wyjaśnieniem opóźnień naturalnego poczęcia.

Odkładanie ciąży jest powszechnym wyborem współczesnych kobiet. Liczba kobiet starających się o dziecko tuż przed i po 40. roku życia ulega znacznemu wzrostowi w ostatnich latach. Płodność kobiety zaczyna znacznie spadać około 35 roku życia, co więcej, proces ten gwałtownie przyspiesza przed czterdziestym rokiem życia. Niektóre kobiety zaczynają doświadczać obniżenia płodności już na początku 3. dekady życia. Płodność kobiet zmniejsza się wraz z wiekiem, ponieważ coraz mniej komórek jajowych pozostaje w jajnikach, wyczerpuje się ich rezerwa hormonalna. W celu określenia rezerwy jajnikowej wykonuje się badania krwi oraz USG, która odzwierciedla potencjał rozrodczy związany z wiekiem. W najprostszych badaniach określa się poziom hormonów we krwi: FSH, LH oraz Estradiol między 2-4 dniem cyklu oraz AMH niezależnie od fazy cyklu. Podniesiony poziom FSH, LH i Estradiolu na początku cyklu oraz obniżony AMH może oznaczać zmniejszenie szans na ciążę, zwłaszcza jeśli kobieta ma 35 lub więcej lat. Nie oznacza to jednak, że nie ma szans na posiadanie potomstwa.

Ponieważ wpływ wieku na płodność jest znany, starsze pary zazwyczaj rozpoczynają leczenie niepłodności wcześniej, a w niektórych przypadkach rozważane są bardziej agresywne metody leczenia, niż te stosowane u młodszych par.

Wśród dostępnych metod leczenia kobiecej niepłodności związanej z wiekiem są:

• stymulacja owulacji,
• inseminacja domaciczna,
• metoda in vitro.

W przypadkach, kiedy leczenie zawodzi lub możliwości jego powodzenia są znikome wtedy brane jest pod uwagę leczenie z wykorzystaniem komórek jajowych dawczyni. Ta metoda ma duże szanse powodzenia, bez względu na poziom FSH.